Ποιος θα φανταζόταν ότι μετά από 18 χρόνια καριέρας στον χώρο του τραγουδιού με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό της τόσο σε Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό θα έφτανε η στιγμή που η Δέσποινα Βανδή θα εμφανιζόταν στον πλευρό του Αντύπα και μάλιστα ως δεύτερο όνομα.

Κι όμως, η κρίση τα έφερε έτσι που η γνωστή τραγουδίστρια έζησε την ήττα όχι από την Άννα Βίσση όπως θα περίμενε κανείς αλλά από τον Αντύπα. Η λέξη «ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ» είναι πολύ μικρή για να περιγράψει τον πανζουρλισμό που συνοδεύει την εμφάνιση επί της πίστας του Posidonio του λαϊκού αοιδού. «Μωρό μου καλησπέρα», «Πωλείται όπως είναι επιπλωμένο», «δεν κοιμάμαι», «ένα σου σημάδι μόνο» είναι μερικά από τα τραγούδια που ερμηνεύει και βάζουν φωτιά στα τραπέζια, ενώ εκείνος με τη στάση του «Εσταυρωμένου» υποκλίνεται στο κοινό του προκαλώντας το να τραγουδήσει μαζί του. Κι όλα αυτά, αυτό είναι και το παράδοξο της υπόθεσης, χωρίς καινούριο CD -καθώς πρέπει να έχει μια δεκαετία από τότε που έκανε την τελευταία του επιτυχία – αλλά με μια πλούσια δισκογραφία.

Την ίδια στιγμή η Δέσποινα σχεδόν «ζητιανεύει» από τα μπροστινά τραπέζια μια ματιά, ένα νόημα και κατά συνέπεια μια αρμαθιά γαρύφαλλα (από εκεί άλλωστε φαίνεται και η δύναμη του καλλιτέχνη). Άλλοτε, πιάνει την κουβέντα με τους θαμώνες στην προσπάθειά της να αποδείξει ότι «αυτοί είναι δικοί μου θαυμαστές, είναι δικά μου τραπέζια, ήρθαν για μένα», άλλες πάλι φορές σηκώνει με νάζι το μπλουζάκι της για να υπενθυμίσει στον αντρικό πληθυσμό πόσο σέξι είναι κι άλλες προτάσσει τα χείλια της για να γεμίσει ό,τι της λείπει από αυτά.
Περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις, λέω εγώ. Κι αν το μαγαζί ήταν ασφυκτικά γεμάτο Σάββατο βράδυ το θέαμα ήταν αν μη τι άλλο λυπηρό. Λυπηρό όχι για τον Αντύπα. Εκείνος βρισκόταν ανάμεσα στο κοινό του ή αν μη τι άλλο σ’ αυτούς που ήρθαν να τον δουν για να κάνουν χαβαλέ βλέποντας τις ταμπέλες με τα «ΠΩΛΕΙΤΑΙ» να πέφτουν βροχή πίσω στο βίντεο γουόλ ή το μανικετόκουμπο 2ευρο και το γκοφρέ λευκό πουκάμισο. Εκείνη που πραγματικά ασφυκτιούσε μέσα στο κροκί λαμέ μίνι φόρεμα ήταν η Βανδή, η οποία προφανώς από ανάγκη, ήταν εκεί για να αποδείξει στο σύστημα ότι ακόμα ΥΠΑΡΧΕΙ και μπορεί και γεμίζει μαγαζιά.

Τίνα Μεσσαροπούλου