Ο Τρύφωνας Σαμαράς γνώρισε τη Μαργαρίτα πριν από επτά χρόνια στον Άγιο Σάββα, όπου νοσηλευόταν με καρκίνο η αγαπημένη του μητέρα. Από την πρώτη στιγμή συμπάθησε τη νεαρή κοπέλα που δεν έχασε ποτέ το χαμόγελό της και σε όλη της την περιπέτεια έδειξε απίστευτη δύναμη.

Η Μαργαρίτα δεν κατάφερε όμως να επιστρέψει στους φυσιολογικούς ρυθμούς της ζωής της. Επτά χρόνια μετά την πρώτη της περιπέτεια, ο καρκίνος επέστρεψε και πάλι, δείχνοντας τα δόντια του.

Ο Τρύφωνας βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στο πλευρό της. Πήγαινε και την επισκεπτόταν, πλήρωνε τα νοσήλειά της και προσπαθούσε να της δίνει δύναμη και κουράγιο.

Η Μαργαρίτα όμως ήταν πολύ δυνατή. Χαμογελούσε πάντα και όταν έβλεπε τους άλλους να λυγίζουν, ήταν εκείνη που τους έλεγε ότι όλα θα πάνε καλά, πως θα νικήσει και αυτή τη μάχη.

Και όλα έδειχναν ότι είχε δίκιο. Μέχρι την Τρίτη. Μετά από μια βόλτα στο προαύλιο του νοσοκομείου με τη μητέρα της, η Μαργαρίτα ένιωσε έναν έντονο πονοκέφαλο και αμέσως έπεσε σε κώμα. Οι ώρες μετρούσαν αντίστροφα και ο Τρύφωνα προσευχόταν για ένα θαύμα.

Το θαύμα όμως δεν έγινε. Ο Τρύφωνας ζει για δεύτερη φορά τον τεράστιο πόνο του αποχωρισμού. Όταν οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι η Μαργαρίτα έφυγε για το μεγάλο ταξίδι, λύγισε και έκλαψε πολύ. Σήμερα βρέθηκε στο πλευρό της μητέρας της και μαζί της είπαν το τελευταίο αντίο.