Κατερίνα Ζαρίφη Μια μικρή ερωτική ιστορία

Είναι καλοκαίρι. Είμαι μεσοπέλαγα. Κουνάει. Το κρασί από το πανηγύρι στην Προεσπέρα στην Ικαρία, σε συνάρτηση με τον ικαριώτικο που μου έμαθε να χορεύω ένας μοϊκάνας με φούξια λωρίδα, δεν βοηθούν.



 Εγώ εμφανισιακά; Το κουκλάκι το ζωγραφιστό το πορσελάνινο, με μακιγιάζ που
θυμίζει γκοθού στο
Dark Sun στο Αιγάλεω και styling Sienna Miller μετά τον τυφώνα. Προσπαθώ να κοιμηθώ στις αεροπορικές θέσεις –ξέρεις τώρα, αυτό τον καραβίσιο ύπνο με τα σάλια, τον εξευτελιστικό– όταν, την ώρα περίπου που επιτυγχάνω την ντάγκλα, μπαίνουν στο deck οι ορδές του Ιούλιου Καίσαρα, τουτέστιν μια παρέα από Ιταλούς και Ιταλίδες που μόλις έχουν επιβιβαστεί από
τη Μύκονο. Σηκώνω κεφάλι και –αναπαριστώντας το φρύδι-εφέ Μιμή Ντενίση– κοιτάω τον πρώτο που πέφτει στο οπτικό μου πεδίο, απαγγέλλοντας μερικά βαριά ελληνικά Θήβας. Aυτός μου ανταποδίδει το βλέμμα με έκπληξη και μου χαμογελάει. Δίπλα του μια Ιταλίδα –ίδια η Βάνα στο Mediterraneo, μη σώσω, παιδιά– να τον σκουντάει. Προσπαθώ να ξαναπάρω στάση βολέματος, αλλά, ως γνωστόν, στα καράβια μια φορά τη βρίσκεις την καταραμένη.